Minęło 7 lat od średnio przyjętego krążka „Discipline”. W tym czasie zmarł sławny brat, cała rodzina pogrążyła się w walce o jego majątek, a sama Janet skupiła się na swoim życiu osobistym i wzięła ślub. W końcu nastąpiło przebudzenie.

Jackson postanowiła bronić honoru rodziny i przypomnieć o swojej niegdyś błyszczącej sławie. Zaangażowała się i wzięła udział w pisaniu oraz produkcji wszystkich 17 utworów znajdujących się na płycie. Standardowo znaleźć tam możemy zestaw ballad jak i potencjalnych, tanecznych hitów, ale po kolei.

Drugi singiel jest kolejną kolaboracją z królową Missy Elliott. Szybki, taneczny numer, który jest fajny na imprezę, ale wyraźnie przestarzały. The Great Forever jest największym wow. Wpada w ucho podczas pierwszego przesłuchania jak nic innego na tym albumie. Taneczna muzyka w średnim tempie współgra rewelacyjnie z mocnym głosem Janet, momentami do złudzenia przypominającym Michaela. Obstawiam, że będzie to trzeci singiel. Shoulda Known Better jest drugim najlepszym utworem na płycie. Ciekawe połączenie delikatnego głosu i minimalnego akompaniamentu podczas zwrotek oraz wyraźnie silniejszego podczas elektronicznego refrenu. Night przyjemnie nastraja przed szaloną nocą i przypomina brzmienie Kylie. Pierwszy singiel, No Sleeep, jest krótko mówiąc pomyłką. Nudny i przeciętny utwór jakich wiele. Najgorsze jest to, że zajmuje na albumie dwie pozycje. Wersja solo oraz druga z raperem.

Podejrzewam, że fani są w niebie, ale co do reszty, nie jestem przekonany. Jest kilka bardzo dobrych utworów, do których wracam w ostatnich dniach codziennie, ale większość nie zrobiła na mnie żadnego wrażenia. Po prostu przepadły bez echa. Darzę Janet dużym szacunkiem, więc za jakiś czas wrócę do albumu i dam mu kolejną szansę, ale nie nazwałbym tego wielkim powrotem. Jeśli chodzi o kilka numerów – dobra robota – reszta – przeciętna.